متن اصلی: 
hendoone.com: هنگامی که آلنا شوماتاوا (Alena Shkumatava) درِ «آزمایشگاه ماهی» در موسسه‌یWhitehead در دانشگاه ام.آی.تی (M.I.T.) را می‌گشاید با هوای گرمی که بوی آکواریوم می‌دهد، روبرو می‌شود و البته طاقچه‌هایی از ظرف‌هایی به طول 30 سانتی متر حاوی یک یا چند ماهی Zebra. آلنا از این ماهیان در مسیر تحقیقاتش برای رازگشایی از یکی از پیچیده‌‌ترین سوالات زیست شناسی استفاده می‌کند: چگونه عملکرد ژن‌ها در سلول‌ها تقویت یا تضعیف شده است.
دکتر شوماتاوا -که در دانشگاه ام.آی.تی. بر روی ماهی‌های زبرا تحقیق می‌کند- می گوید که به زودی آمریکا را ترک می‌کند
افق‌های روشنی پیش روی این مطالعه که بر روی اجزای ژنتیکی به نام مایکرو RNA هاست، دیده می‌شود. اما دکتر شوماتاوا -که محققی در دوره پسادکترا از کشور بلاروس است- تمایلی برای ادامه‌ی آن در ایالات متحده ندارد. بنا بر گفته‌ی او، بخشی از این تصمیم به خاطر اتفاقی است که سال گذشته به هنگام تلاش او برای تجدید ویزایش اتفاق افتاد.
ملاقات کوتاه او از خانواده‌اش در بلاروس که باید با یک مراجعه‌ی عادی به کنسول‌گری آمریکا خاتمه می یافت به یک کابوس 3 ماهه از پیچیدگی‌های اداری، مدارک گمشده و رویارویی‌های کلافه‌کننده با کارمندان سفارت [آمریکا] تبدیل شده است. او می گوید که «کسی نبوده است تا به ایمیل‌ها جواب دهد و متاسفانه این یک امر عادی است.»
دکتر شوماتاوا که در نهایت مجبور شد برای دریافت ویزا به مسکو سفر کند، یکی از صدها هزار دانشجویی است که برای تحصیل در آمریکا نیاز به ویزا دارند. افرادی که در دانشگاه‌ها و موسسات علمی به بررسی این مساله پرداخته‌اند اذعان دارند که بارها از پاییز گذشته درمورد مقدار رو به افزایش شکایات درباره تاخیر در صدور ویزا – به‌خصوص برای دانشجویان شاغل به تحصیل در رشته‌های علوم مهندسی و دیگر زمینه‌های تکنولوژیک- شنیده‌اند.
یک مقام رسمی وزارت خارجه‌ی آمریکا -که به شرط ناشناس ماندن سخن گفته است- گفت که تاخیرهای دو یا سه ماهه معمول هستند و آنها را به مساله‌ی «کمبود تاسف‌بار تعداد کارمندان» مرتبط ساخته است.
اهمیت این موضوع از آن جهت است که دانشگاه‌های آمریکایی برای پر کردن ظرفیت‌های موجود در سطح تحصیلات تکمیلی و پسا دکترا در رشته‌های مهندسی و علوم [پایه] به دانشجویان خارجی چشم دارند.
آلبرت اچ. تیگ (Albert H. Teich)- رییس دوره‌های Science and Policy در انجمن آمریکایی پیشرفت علم- نشستی جهت بررسی این موضوع با حضور نمایندگانی از آکادمی ملی علوم و ده‌ها موسسه‌ی آموزشی و علمی دیگر در ماه ژانویه برپا داشت. بنا بر گفته‌ی او، این گروه علاوه بر مسائل دیگر تلاش خواهدکرد تا این موضوع را در معرض توجه هیات حاکمه‌ی جدید [آمریکا] قرار دهد.
ارائه‌ی دلایلی در رد بررسی‌های امنیتی از خارجیانی که به قصد کار سطح بالای علمی یا مهندسی به آمریکا سفر می‌کندند، سخت است. همچنین دسته‌ای از آگاهان امر بر این نظرند که افرادی که از کشورهای مشخصی – مانند چین، هند، پاکستان و کشورهای خاورمیانه- هستند، باید مورد موشکافی افزون‌تری قرارگیرند.
مقام مسئول در وزارت خارجه گفت که هنگامی که متقاضیان ویزا از کشورهای مشکل‌دار به دنبال موقعیت‌های تحقیقاتی در زمینه‌هایی هستند که به امنیت ملی [آمریکا] مرتبط است، آمریکاییان «از ما می‌خواهند تا این‌چنین مواردی را به دقت بررسی کنیم.»
محققان و دانشجویانی که به دنبال ورود به ایالات متحده در ماه‌های بعد از حملات 11 سپتامبر بودند به صورت عادی با مشکلاتی مواجه می‌شدند، اما با سریع‌تر و کارآمدترشدن بررسی‌های امنیتی اغلب متقاضیان می‌توانستند انتظار دریافت ویزا یا تجدید ویزا را در مدت زمانی حدود دو هفته داشته باشند. اما به نظرمی‌رسد که اوضاع عوض شده باشد.
آمی اسکات (Amy Scott) – نایب رئیس کمکی انجمن دانشگاه‌های آمریکا در امر روابط فدرال گفت:« برگشت اوضاع [به حالت قبل] را من در ماه نوامبر شنیدم. ما شدیدا در مورد این مساله دغدغه داریم چرا که ما در حال از دست دادن منافع‌مان هستیم و این افراد نیز در حال از دست‌دادن موقعیت آمدن به ایالات متحده برای تدریس، انجام تحقیقات [علمی] و یا شرکت در کتفرانس‌ها هستند.»
جان ماربرگر (John Marburger) مشاور علمی جرج بوش در یک مصاحبه‌ی منشر شده در شماره‌ی ماه فوریه مجله Seed گفت:« ورود به ایالات متحده به عنوان یک دانشجو باید آسان‌تر باشد. ما واقعا نیاز داریم تا در مورد باز بودن آغوش‌مان برای جهان مراقبت کنیم.»
بنا بر گزارش «آنسوی دژ آمریکا» (Beyond Fortress America) که توسط آکادمی ملی علوم در ماه ژانویه ارائه شده‌است، هم‌اکنون دانشگاه‌هایی در سراسر جهان دارای تجهیزات تحقیقاتی و زیرساخت‌های لازم برای رقابت با دانشگاه‌های آمریکا هستند. این گزارش بیان می‌دارد که هنگامی که ایالات متحده موانع [ورود] را عَلَم می کند «دانشگاه‌های خارجی موقعیت بهتری برای گسترش تلاش‌های رقابتی‌شان می‌یابند.»
یا همانگونه که دانیله گوچارد-اشبروک (Danielle Guichard-Ashbrook) از موسسه‌ی تکنولوژی ماساچوست (M.I.T.) گفته است:«کشورهای دیگری هستند که خواستار این دوستان باشند. آنها بهترینِ بهترین‌ها هستند و انتخاب‌های دیگری نیز در پیشِ رو دارند.»
خانم گوچارد-اشبروک که راه‌بری اداره‌ی دانشجویان خارجی را در M.I.T. برعهده دارد، گفت: «دانشجویان خارجی در نهایت به دانشگاه می‌رسند با وجودی‌که مسیر شاید کند و پردست‌انداز باشد، اما لزوما به موقع نمی‌رسند. مشکلات معمولا وقتی اتفاق میافتند که آنها خاک ایالات متحده را برای دیدار خانواده ویا شرکت در گردهمایی‌های علمی ترک کنند و بفهمند که برای بازگشت نیاز به ویزای جدید دارند.»
او در مورد دانشجویی از خاورمیانه گفت که هنگامی بر بستر پدر در حال مرگش فراخوانده شده بود، ازبیم اینکه اجازه نیابد تا بر سر کلاس‌های درسش بازگردد دچار دغدغه شده بود. این دانشجو به این سفر تن داد و البته بازگشتش با تاخیر مواجه شد.
بنا بر گفته‌ی خانم گوچارد-اشبروک، شرایط ویزا از کشوری به کشور دیگر متفاوت است اما به خاطر اینکه عده‌ای ازدانشجویان باید به طور معمول ویزای‌شان را تجدید کنند و نمی‌توانند پیش‌بینی کنند که چه مدتی طول خواهد کشید تا مدارک‌شان بازگردد، اغلب مدت زمان زیادی را برای تخمین زمانی که می‌توانند سفر کنند و زمانی که باید دوباره کاغذبازی را شروع کنند، صرف می‌کنند.
او [گوچارد-اشبروک] و دیگر مطلعان امر می‌گویند که دانشجویانی از سراسر جهان -حتی از اتحادیه‌ی اروپا و استرالیا- با مشکلاتی مواجه شده‌اند اما به نظر می‌رسد که این مشکلات برای متقاضیانی از کشورهای چین، هند، خاورمیانه و روسیه بحرانی‌تر است. بنا برگفته‌ی کتی بِیلی ماتای (Kathie Bailey Mathae) رییس هیات موسسات علمی بین المللی در آکادمی ملی علوم این مساله که بلاروس ناحیه‌ای از جماهیر شوروی سابق بوده است، میتواند توجیهی برای مشکلات پیش آمده برای دکتر شوماتاوا باشد.
او می‌گوید: «شما هرگز نمی‌توانید سیستمی داشته باشید که 100 درصد تضمین کند هرکس درهرزمانی که می‌خواهد وارد کشور شود. اما وقتی می‌بینید که مشکلاتی مشابه بارها و بارها به صورت مداوم اتفاق میافتند، پی می برید چیزی در این میان غلط است.»
بنابر گفته‌ی او، محققان به طور فزاینده‌ای تمایل‌شان را برای برنامه‌ریزی کنفرانس‌ها و دیگر نشست‌های علمی در ایالات متحده از دست می‌دهند. اگرچه مشکلات به طور مشخص برای نشست‌هایی که به صورت فوق العاده برنامه‌ریزی می‌شوند، بحرانی‌تر است اما برخی گروه‌ها حتی برای نشست‌هایی که از دوسال قبل یا بیش‌تر برنامه‌ریزی می‌شوند نیز به دنبال مکان‌هایی خارج از آمریکا هستند.
مقام رسمی وزارت امورخارجه گفت که «این مساله تاسف آور است و ما علاقه‌مندیم مردم باورداشته باشند که آمریکا بهترین مکان برای برپایی نشست‌های آنهاست.»
این مقام رسمی اظهار داشت که محدودیت‌های زمانی صدور ویزا به طور معمول تابعی از توافقات دوجانبه میان دولت‌ها است. بنا بر گفته‌ی او، پیچیدگی بیش از اندازه‌ی مورد دکتر شوماتاوا ممکن است در اثر محدودیت‌های شدید دولت بلاروس بر آمریکا مبنی بر داشتن تعداد مشخصی ماموران سرویس خارجی ایالات متحده در آن کشور در یک زمان خاص باشد.
دکتر شوماتاوا گفته است که تجربه‌ی او به شدت اعصاب خردکن بوده است چراکه او به مدت 3 ماه از آزمایشگاه‌اش دور بوده است، آن هم در زمانی که او تلاش می‌کرده است تا یافته‌های جدیدش را پیش از رقبایش منتشر کند. زمانی‌که از او خواسته شده بود تا گذرنامه‌اش را در مسکو [به سفارت آمریکا] تحویل دهد، کارمندان سفارت آن را گم کردند و او به مدت نه روز بی هیچ مدرک شناسایی در آنجا زمین‌گیر شده بود.
او در بازگشت به ایالات متحده دریافت که دو همکارش از هند و پرو نیز به خاطر ویزا مشکلات مشابهی را تجربه کرده‌اند.
دکتر شوماتاوا گفت که احتمالا به اروپا باز خواهد گشت. شوهر او که یک زیست‌شناس محاسباتی آلمانی است پاییز گذشته ایالات متحده را برای شغلی در وین ترک کرد. او گفت که اگر ورود و خروج به کشور چنان فرایند «دلسرد کننده ای» نبود، امکان ماندن‌اش در ایالات متحده وجود داشت.
« من ویزا را در نهایت گرفتم و بنابراین بازگشتم. اما این ویزا فقط برای یک سال است و در دسامبر سال آینده اگر تمایل داشته باشم تا اینجا بمانم باید برای دریافت این مهر دوباره درخواست دهم.»
Read Full Post »
هندونه 