از قرار معلوم، نگاه واشنگتن به پرتاب موفقیتآمیز یک ماهوارهی ایرانی با نگاه تهران به همین موضوع تفاوتهای اساسی دارد.
از نگاه دولت ایران، این موضوع گامی به پیش در جهت احیای ابرقدرت باستانی پرشیا است که قدرتهای حسود غربی نمیتوانند آن را بپذیرند.
این موضوع، در مسائل سیاسی داخل ایران نیز حائز اهمیت است. احمدینژاد با وعده بهبود شرایط اقتصادی مردم و پیشرفت کشور، در انتخابات ریاستجمهوری به پیروزی رسید. او در بخش نخست اهدافش کاری از پیش نبرد و به همین دلیل برای پیروزی مجدد در انتخابات ماه ژوئن نیازمند این است که هم از دید رایدهندگان عادی و هم از دید آیتالله علی خامنهای، رهبر کشور که در دموکراسی مهارشدهی ایران اهمیت بیشتری دارد، در مورد دوم به موفقیتهایی دست یابد.
در واشنگتن و سایر پایتختهای غربی، به پرتاب این ماهواره در راستای برنامهی هستهای ایران نگاه میشود. تلفیق توانایی ایران برای پرتاب شیای به فضا و ترس از دستیابی ایران به سلاح هستهای، دستکم برای عدهای به معنای خطر تولید موشکهای بالستیک قارهپیمایی است که میتوانند ایالات متحده را هدف بگیرند.
به همین دلیل، پرتاب این ماهواره تاثیر آنی و مستقیمی بر مناقشهی مربوط به طرح دفاع موشکی آمریکا دارد. دو انتقاد عمده که به طرح دفاع موشکی وارد میشود این است که نیازی برای طراحی این سامانه نیست و یا سامانه دفاع موشکی نمیتواند به درستی به وظایفش عمل کند. به همین منظور، باراک اوباما مدت زمانی را برای بازنگری در مورد این طرح اختصاص داده است. این تصمیم باعث بهبود روابط با مسکو شد که پس از راهاندازی سامانهی رهگیری موشک در لهستان و یک سیستم راداری در جمهوری چک رو به تیرگی نهاده بود. دولت بوش اصرار داشت که این سامانه، سپری در برابر ایران است اما روسیه آن را تهدیدی علیه خود تلقی میکرد.
دولت روسیه در پاسخ به این تصمیم اوباما اعلام کرد، در برنامههایش برای نصب موشکهای تاکتیکی در منطقهی تحت کنترلش در کالینینگراد بازنگری خواهد کرد. این بهبود روابط دیپلملتیک که تنها یک هفته از شروع آن میگذرد، امیدها را برای یک رابطهی سازندهی دو طرفه افزایش داده است. اکنون همهی اینها توسط خطر بزرگتری تهدید میشود.
کریستوفر پنگ، یک تحلیلگر مسائل استراتژیک در موسسهی رویال یونایتد سرویس اظهار میدارد؛ بسیاری از این خطرات پیشبینیشده بر پایهی فرض و گمان بنا نهاده شدهاند و نه بر پایهی حقایق قطعی. وی میگوید: «ایرانیها در این فنآوری، توانایی بسیار اندکی دارند و هنوز باید راه درازی را طی کنند».
پرتاب موشک با یک محموله به فضا بخشی از کار است اما بخش مهمتر فرود آوردن آن روی هدف موردنظر است. ایران احتمالاً تا تابستان سال جاری اورانیوم غنیشدهی کافی با درجهی پایین خواهد داشت که با غنیسازی آن تا درجات بالاتر، بمب هستهای تولید کند. اما پیشبرد این پروسه به دور از چشمان آژانس بینالمللی انرژی هستهای مشکل خواهد بود. سپس این اورانیوم میبایست در کلاهک کوچکی قرار گیرد که قابلیت نصب روی موشک را دارا باشد. این کار هم به آسانی امکانپذیر نیست. بنابر آخرین برآوردهای سازمانهای اطلاعاتی آمریکا، ایران از سال 2003 از این فعالیتها دست کشیده است.
اسرائیل این نظر را نپذیرفته است و به دولت اوباما هشدارهای لازم را خواهد داد. از آنجایی که ایران پیش از این با آزمایش موشک شهاب 3 نشان داد که توانایی هدفگیری تلآویو را دارد، پرتاب این ماهواره تاثیر مستقیمی بر اسرائیل نخواهد داشت. با این حال در شرایطی که دولت جدید آمریکا قصد دارد روابط جدیدی را با ایران بگشاید، پرتاب ماهوارهی امید میتواند بر تردیدها و نگرانیهای جامعهی بینالمللی در مورد ایران دامن بزند.
نگاه رهبران جهان به جاهطلبی فضایی ایران
فوریه 4, 2009 بدست فرزاد
به قول فارس نیوز عزیز، بالاترین عین غزه تحت حمله است و شما دارید راجع به موضوعی غیر از بالاترین حرف می زنید؟! من پیش بینی می کنم که کاربران غیور بالاترینی به زودی دامنه شما رو هم هک مشروع کنند.
هدف دولت احیای ابرقدرت باستانی پرشیا است؟!حالتان خوب است؟ اصلا شما در کرهی زمین زندگی میکنید؟!
راس ميگه چرا تو رو زمين نيستي عزيز ؟
متنش رو قبول داري كه زدي !
يعني چه؟ حداقل درست ترجمه مي كردي بازهم يعني چه ؟